هیچ‌چیز مگر نگرش

"دانشگاه ممکن است نتواند آن‌چه را می‌خواهی یا بدان نیاز داری به تو آموزش دهد. فقط می‌تواند آن‌چه را می‌داند به تو بیاموزد."

عبارت بالا جمله‌ای‌ست از زبان جیمز وِلچ – مشاورِ سابقِ جرج ششم و برخی دیگر از مقامات عالی‌رتبه‌ی بریتانیا – در مقام استادی به چینوا آچبه که بعدها مهم‌ترین نویسنده‌ی آفریقایی -و به تعبیر رایج پدر ادبیات مدرن آفریقا- شد.

رویکردِ نهفته در آن عبارت را می‌شود با کمی احتیاط به کل زندگی تعمیم داد و نتیجه گرفت چیزهای مورد نیاز و دلخواه غالبا به آدم داده نمی‌شوند به ویژه آنگاه که دقیقا نمی‌دانیم آن چیزِ دلخواه چیست. انسان در عموم مواقع از چیزی که دارد خرسند نیست، به خصوص اگر آن را به او داده باشند؛ در مقایسه با زمانی‌‌که به دست آورده است. وِلچ در آن جمله‌ی کوتاه توجه می‌دهد که نهاد آکادمیک (در حالت مطلوب و آزاد و پویا) برآیندِ مقادیری علوم و نظریه و عقاید است که توسط عده‌ای صاحب‌نظر و متخصص روی هم انباشته شده و آدم‌هایی در موقعیت استاد شغل‌شان این است که تلاش کنند بخش‌هایی از آن مجموعه را در زمانی مشخص به دانشجو آموزش دهند یا زمینه‌ای فراهم آورند که او خودش فراگیرد. هرچیزی فراتر از این به ذهنیت، استعداد، گرایش و روحیاتِ فرد برمی‌گردد که در ادامه با آن‌ها چه کند و به کدام جهت برود. 

نتیجه‌گیریِ آچبه کمابیش نتیجه‌گیریِ مشترک تمام کسانی‌ست که بعد از اتمام دوران تحصیل آکادمیک در رشته‌های غیرفنی، موفقیتی شخصی به دست آورده‌اند: "آن‌جا هیچ‌چیزی که واقعا نیاز داشتم یاد نگرفتم، مگر آن نوع نگرش را"

Pic: Portrait of Dr. James Welch